Weekendje Treis-Karden 01-06-2018 t/m 04-06-2018:
Wederom een fantastisch en gezellig weekendje weggeweest met de KCON, in dit geval naar "Hotel Brauer" in Treis-Karden aan de Moezel. Treis-Karden ligt zo'n 12 kilometer boven (stroomafwaarts) Cochem, in een prachtige omgeving met bergen van de middelste categorie, fraaie bossen, velden, dorpjes en natuurlijk die schitterende Moezel. Uiteraard is de Moezel wereldberoemd vanwege de druivenstruiken, de druiven en de wijn die ervan gemaakt wordt. De wijn dient natuurlijk koud te worden geschonken in een glas met een groen voetje en druifjes op de zijkant gegraveerd. Mocht het dan nog niet smaken, zijn er meer dan voldoende biertjes beschikbaar in de vorm van pils, witbier, weizen, radler …
De opkomst met ca 26 deelnemers op een Kreidler (of iets wat er op lijkt!) en ook nog eens zo'n 16 dames die ook de smaak te pakken hebben van deze weekendjes, was formidabel. Het Hotel Brauer heeft zich van haar beste kant laten zien met prima slaapkamers, goed eten en drinken, fijne bediening en een uitstekende stalling voor onze kostbare tweewielers. het parkeren van de auto's met aanhanger was wel vrij krap (wij waren hiervan op de hoogte), maar met wat passen en meten is ook dit goed gelukt. Voor de 2e avond was er een meer dan uitstekende barbecue bij de "Alte Weinstube" ietsje verderop, achter het hotel. Al met al een goed onderkomen voor deze 4 dagen en zo goed, dat het voor het komend jaar ook reeds is geboekt.
Wij hebben genoten van 4 dagen met mooie ritten over "Das Gelände". De gehele omgeving is door de groep rijders uitgebreid beschouwd op natuurschoon, stadse panorama's en natuurlijk de fraaie haarspeldbochten. De meeste ritten werden voorgereden door Peter, met assistentie van Nico en Martijn. Goed gedaan jongens en alsnog daarvoor bedankt. De algehele organisatie lag in handen van het bestuur van de KCON, vooral Wim en Henk hebben zich hier druk op gemaakt. Ook dank aan het bestuur van de KCON.
De reeds genoemde haarspeldbochten liggen meestal op een berg, sommigen naar beneden en andere weer naar boven. Het is prachtig rijden op dit soort wegen, Je moet het sturen goed onder de knie hebben en vooral geen binnenbochten nemen die niet voor jouw bestemd zijn.
Bij het afdalen is de kwaliteit van de remmen van belang. Bij het naar boven rijden; het vermogen van de motor of bromfiets en ook het aantal versnellingen. Mijn vrouw reed mee op een dames Kreidler, een Flory met een twee-traps-automaat. Ik verdenk deze bromfiets ervan over wel (bijna) 2 PK te beschikken, hetgeen toch nog zo'n 1500 Watt is, oftewel 1,5 KW vermogen. Een standaard heren Kreidler, kan met 2,9 PK en 3 versnellingen hier wel tegen op, maar dat gaat niet echt hard. Je wordt dan ook voorbij gereden door mensen die het beter voor elkaar hebben. Ik heb zelf een buffeltank die het net ietsje beter doet, dus geen probleem.
De Flory van mijn vrouw heb ik in het voorjaar al voorzien van een ander motorblokje (pistonlager stuk), een andere puntenontsteking en een grotere carburateur (12 mm ipv 10 mm). Ondanks al deze aanpassingen blijft het behelpen met de Flory, zeker in de bergen. Ik blijf proberen het brommertje wat meer vermogen te geven, maar weet ook dat dit toch vrij beperkt zal zijn. Dit type motor heeft een zwakke koppeling en de remmen van de Flory zijn ook niet echt geschikt voor hogere snelheden en steile afdalingen. Inmiddels heb ik al een ander binnenwerk voor de carburateur aangeschaft en hoop daarmee minder problemen met komende ritten te hebben.
De eerste twee dagen heeft mijn vrouw meegereden en lag de gemiddelde snelheid niet hoog. De derde dag reed Ursula nog mee met haar schakelbromfiets en ging het al wat sneller. De laatste dag waren er geen dames te bekennen in het peleton en werd er Kreidler-waardig gereden. Wij hebben ons voor het volgend jaar reeds opgegeven, dus ook mijn vrouw is er weer bij. Of de Flory nog meegaat, is nu nog niet bekend. Het brommertje moet dan wel wat meer vermogen hebben en ook een stukje betrouwbaarder zijn.
Al met al willen wij iedereen bedanken voor een prachtig weekend in Treis-Karden en het begrip van iedereen als "er weer eens wat was" met de Flory. Ook fijn dat de monteurs (Peter en Thomas) klaar staan als het nodig is.
Groet, Trees en Martin