In het voorjaar van 2007 zat ik op mijn werk bij de serviceafdeling naar de kaart van de Benelux te kijken.
Ik dacht bij mezelf ik zou wel een keer op een van mijn Kreidlers naar Luxemburg of de Ardennen willen. Daar liet ik het voorlopig bij.
Een poosje later dacht ik er weer aan en keek op de route planner hoe groot de afstand ongeveer was. Het liep tegen de 300 km aan afhankelijk van de eindbestemming, dat moest te doen zijn om daar in één dag naar toe te rijden.
Om de reis nog in 2007 te maken was het eigenlijk te kort dag en besloot toen het voorlopig een jaar op te schorten.
Om ervaringen als enige jaren geleden toen ik met mijn brommertje op autobahn terecht kwam niet weer mee te maken heb ik aan het Duits verkeersbureau via email gevraagd of je met een brommer op zogenaamde bundeswegen (bv B67) mocht rijden. Dat mocht.
Met behulp van bovenstaande wetenschap heb ik in de loop van de tijd heb ik met behulp van de routeplanner en Google earth een route in elkaar gezet.
Deze liep via de Achterhoek - Bocholt – Wesel – Monchen-gladbach-Aken en St. Vith naar de eindbestemming, het gehucht Oberhausen in België op de grens van België - Luxemburg- en Duitsland.
Aan mij zwager Henk vroeg ik, of hij me bij calamiteiten op kon halen, dat wilde hij wel.
Voor overnachting had ik gekozen voor een hotel met een overdekte stalling voor mijn Kreidler. Het moest in de (bouwvak) vakantie van 2008 gebeuren.
Een belangrijke factor om het door te laten gaan was natuurlijk het weer.
De eerste week leken de voorspellingen vooral achter in de week niet al te best.
Dus afwachten wat de tweede week brengen zou, en warempel het werd beter alleen maandag nog buien en misschien dinsdag ook nog een paar maar verder was het dan mooi weer
Voor België en Luxemburg leken de voorspellingen ook gunstig.
De bedoeling was om er in totaal vijf dagen heen te gaan. (één dag heen drie ter plekke en één dag terug) Ik besloot het aan te pakken
- 1-Vertrek-thuis.JPG (72.21 KiB) 13806 keer bekeken
Maandagmorgen 21 Julie om 07.15 ben ik vertrokken en werd uitgezwaaid door Diny. Het was zwaar bewolkt maar het was (nog) droog. Ik was nog geen 500mtr op weg en voelde dat het erg koud was, dit kon niet goed gaan, ik ben direct omgedraaid en heb er een lange onderbroek bij ondergedaan (een regenbroek had ik al aan).
Dat scheelde enorm
Het eerste deel verliep voorspoedig, maar in Bocholt begon de ellende. Ik moest weg B473 op En daar stond een blauw bord met een wit autootje er op: autoweg wat dat inhield wist ik maar al te goed. Ik was nog niet vergeten wat mij enkele jaren terug was overkomen. Het verhaal van het Duits verkeersbureau klopte dus ook niet.
Goed, na zo hier en daar gevraagd te hebben kwam ik dan toch in Wesel uit. Ook had ik inmiddels de eerste bui op de kop gehad.
In Wesel ben ik de Rijn overgestoken, men was er met een nieuwe brug (model Erasmusbrug in Rotterdam) aan het bouwen een gigantisch karwei.
Van af hier ging het in vlot tempo alleen het weer was bar slecht het regende soms pijpenstelen. Ik heb werkelijk gedacht waar ben ik aan begonnen, ik keer weer terug. Maar ik had in mijn achterhoofd: ik geef het niet op morgen wordt het beter .
Het landschap werd heuvelachtiger maar mijn Kreidler had er geen moeite mee.
- 6-Aken.JPG (49.7 KiB) 13806 keer bekeken
Deze laatste weg leidt naar het hoogste punt van België: Signal de Botrange op 694 mtr.
Geregeld in 2 en soms zelfs in 1 (half gas om de motor niet over zijn toeren te jagen)
Het motortje had het zwaar te verduren
Het weer werd gelukkig droger. Ik had nog geen pauze gehad en besloot aan te leggen bij een café voor een lekker bakje koffie met
een stuk taart en een beetje op te warmen hoewel ik het niet echt koud had.
Ik vond dat ik dat wel verdiend had.
Na een dik half uur ben ik weer opgestapt voor het laatste stuk van de rit naar het hotel.
Ik kwam er om ca 17.15 uur aan, goed moe en blij dat ik er was.
In totaal had ik 323 km gereden in ca 10 uur (Pauze en verkeerd rijden meegerekend)
De eerste indruk van het hotel was goed. Mijn paard parkeerde ik in de garage.
Het enige probleem wat ik had was dat mijn schoenen doornat waren. Ik stopte ze vol met toiletpapier en ging er toen opstaan om ze als het ware uit te persen het lukte aardig.
Toen lekker douchen (warm worden) eten en toen naar bed.
Dinsdag 22 juli
S’morgens om half 7 werd ik wakker en keek naar buiten het was zwaar bewolkt en zelfs iets miezerig. Dit viel enigszins tegen. Vanaf 8 uur kon je ontbijten en besloot me nog even weer om te draaien. Om 8 uur dus ontbijten en toen op pad.
Ik had voor vandaag in de gedachten naar Clervaux en Vianden te gaan.
Er moest eerst getankt worden want de tank klonk aardig hol.
In Weisswampach tankte ik, er kon 10 liter bij in.(€1.29 per liter!! Geen kwartje van Kok) Olie had ik zelf meegenomen dus dat er bij in en flink schudden.
- BILD0239.JPG (55.62 KiB) 13806 keer bekeken
Toen via schilderachtige wegen naar Clervaux echt mooi was het weer niet want het was nog steeds zwaar bewolkt en fris.
Doordat mijn schoenen toch nog iets nat waren van het weer van gisteren had ik steenkoude voeten. Ik besloot een paar nieuwe sokken te kopen.
Ik kwam terecht in een winkeltje waar ik me waande in de textielwinkel bij ons in het dorp ongeveer 45 jaar geleden toen ik nog een jochie van een jaar of tien was. Maar ze hadden in elk geval wel 2 paar dikke sokken in mijn voetmaat (47-48).
Ik heb ze direct aangetrokken (2 paar over elkaar) en het probleem was verholpen: voetjes warm.
Na een beetje door Clervaux getoerd te hebben en zo hier en daar een paar foto’s gemaakt te hebben ben ik verder getrokken naar Wiltz. De zon kwam er af en toe door en dat gaf direct een ander gevoel en de uitzichten werden daardoor ook mooier. Het was prachtig toeren door de natuur, je ziet veel meer dan met de auto al moet je natuurlijk wel blijven opletten.
Het vinden van de weg koste in het algemeen weinig moeite, men heeft in Luxemburg alle wegen genummerd (ook de kleine weggetjes) Deze nummers stonden ook op mijn kaart
Bovendien was alles duidelijk met plaatsnaamborden aangegeven.
Via Wiltz ben ik naar Esch sur Sure gereden de ene weg was nog mooier dan de ander.
Esch sur Sure is een prachtige plaats die veel toeristen trekt. Ook is er een grote stuwdam in de rivier Sure.Van Esch sur Sure ben ik naar Vianden gereden.
Onder weg kwam ik nog een prachtig gelegen spoorwegtunnel tegen.
Deze leende zich uitstekend om een foto te maken als er een trein de tunnel in of uitging met mijn Kreidler op de voorgrond. De foto’s zijn prima gelukt.
Intussen kwam de zon er goed door en kreeg ik een maximaal vakantie gevoel.
In Vianden aangekomen was het er zeer druk. Ik zocht me een mooi terrasje op voor een kopje koffie en een flink stuk Apfelstrudel. Ik had er een mooi uitzicht op de langskomende voetgangers (en sters) en kon mijn Kreidler tegelijkertijd ook mooi in de gaten houden
Vianden is een toeristische plaats bij uitstek en wordt gescheiden door de rivier de Our in een Luxemburgs en een Duits deel. Het plaatsje is ca 700-800 jaar oud en heeft ca 1600 inwoners
Beroemd is Vianden om zijn kasteel en zijn waterkracht elektriciteitscentrale (Later meer over de waterkrachtcentrale) Inmiddels werd het tijd om het hotel weer op te zoeken en ben toen via de Duitse kant van de Our naar Oberhausen terug gereden.
Ik was er om 19.00 uur. Deze dag heb ik met mijn paard 173 km gereden
Na het avond eten heb ik nog een flinke wandeling gemaakt door de prachtige omgeving. Op sommige plekken hoorde je werkelijk niets maar dan ook helemaal niets: oorverdovend stil. Om ca 22.00 uur ben ik onder de wol gekropen
Woensdag 23 juli
In 1991 zijn we met ons gezin op vakantie geweest in Luxemburg en hebben toen een huisje gehuurd in Larochette.
Ik vind het altijd mooi als ik later nog eens in zulke plaatsen terugkom. Vooral als het enige tijd geleden is.
(Dat geeft mij het zelfde nostalgische gevoel als het rijden op een Kreidler)
Deze dag had ik uitgetrokken om naar Larochette – Luxemburg-stad en naar de Franse grens met Luxemburg te gaan.
Toen ik wakker was keek ik direct uit het raam: alles zat potdicht een dikke mist!
Dat was toch wel weer even een tegenvaller.
Maar na het ontbijt was de mist al aardig opgetrokken en kwam de zon er al door.
Dit keer koos ik niet voor allerlei mooie binnenweggetjes maar voor de grotere lokale wegen.
Dit om dat ik niet wist hoelang ik er over zou doen om overal te komen wat ik van plan was.
Via de E421 en een aantal kleinere plaatsjes kwam ik in de eerste plaats van enige betekenis Dikirch. Dikirch ben ik zo doorgereden
Van Dikirch ben ik naar Larochette gereden het plaatsje waar we in 1991 14 dagen op vakantie geweest waren.
Ik herkende er niet veel meer van alleen de ruïne van het kasteel kwam me nog bekend voor, en natuurlijk het huisje wat we destijds gehuurd hadden.
Toevallig was er ook weer een kermis even als in 1991, ook een punt van herkenning.
Vanaf Larochette ben ik naar de stad Luxemburg gereden.Ik koos nu wel voor een route binnendoor omdat ik dacht dat ik tijd genoeg had, en het ook niet zover meer was. Hier had ik geen spijt van het was een prachtige route.
Wat ik mij van de stad Luxemburg nog speciaal herinnerde was de prachtige gemetselde bogen brug die de stadsdelen met elkaar verbind (Adolfsbrug) vernoemd naar graaf Adolf van Luxemburg. Deze brug wilde ik graag weerzien.
Toen ik in Luxemburg arriveerde was het er gigantisch druk, voor, achter, opzij 3 – 4 rijen dik allemaal auto’s, daar rij je dan tussen met je Kreidlertje.
- BILD0180.JPG (63.54 KiB) 13806 keer bekeken
Het beste ging het nog met het volgen van de pijlen op het wegdek ,, tout de direction,, wat betekent alle richtingen. Hierdoor rij je bijna vanzelf door de hele stad. Het viel me niet tegen in deze drukte te rijden. Ik had zelfs de tijd om een beetje om me heen te kijken naar de vele banken die de stad rijk is en gebouwen van de Europese unie
Op een gegeven moment zag ik de brug. Met een beetje kunst en vliegwerk kwam ik op de plek waar ik zijn wilde: een park onder aan de brug. Hier heb ik pauze gehouden in de stralende zon en heb er een paar mooie foto’s gemaakt.
Het werd tijd om op te stappen want ik wilde nog naar de Luxemburg – Franse grens
naar een plek waar we in 1991 een foto hadden gemaakt.
Maar eerst moest ik de stad zien uit te komen.Ik vroeg aan een voorbijganger hoe te rijden.
Dat viel mee ik zat al op de goede weg. Ik moest de N3 volgen en dan kwam ik vanzelf uit bij de plaats waar ik zijn wilde.
In deze streek was er meer akkerbouw en minder bos. Ook was het landschap vlakker
Uiteindelijk kwam ik aan in het plaatsje Mondorf bij de grensovergang. Er moest natuurlijk een foto van de oude grensovergang met Frankrijk gemaakt worden met mijn Kreidler op de voorgrond.
- BILD0186.JPG (53.62 KiB) 13806 keer bekeken
keer op de tank
Het werd tijd om rechtsomkeer te maken want het was nog een heel stuk rijden naar het hotel.
Ik ging via een andere weg als ik gekomen was weer terug.
De tellerstand gaf aan dat er weer getankt moest worden. Dit maal tankte ik in Junglinster.
Zo, mijn paard had nu voorlopig geen dorst meer en ik kon weer rustig verder toeren
Op een gegeven moment zag ik in de verte een gigantische batterij (antenne) schotels staan.
Daar wilde ik meer van zien. Maar om er te komen viel tegen omdat ik ze iedere keer door de bergen uit het oog verloor en ook de richting soms kwijt werd.
Toch kwam ik er op een gegeven moment mede omdat het op een gegeven moment met richting borden werd aangegeven.
Het waren de schotels van SES-ASTRA welke de radio en tv signalen de ruimte insturen naar de satellieten zodat wij met onze schotels de signalen kunnen opvangen en vele radio en tv programma’s kunnen beluisteren en bekijken. Het waren gigantische dingen ik denk sommige wel met een doorsnede van een meter of 10.
Toen kwam ik door een gebied dat ook wel Zwitsers Luxemburg word genoemd.
Het is de streek ten zuiden van Echternach. De weg liep door een ,, tunnel,, van bomen afgewisseld met rotsen en een prachtig riviertje dat met de weg mee loopt. Adembenemend!
Beroemd in dit gebied ,, het Muellerthal,, is de Schiessentumpel een 3 voudige waterval met een nostalgisch bruggetje er overheen. Ik heb er een half uur naar staan kijken prachtig.
Toen verder gereden naar het plaatsje Wallendorf en ben zoveel mogelijk langs het riviertje de Our terug teruggereden naar mijn overnachtingplaats. Om 19.30 was ik er gearriveerd.
Deze dag heb ik 237 km gereden. Na het eten heb ik nog een paar mooie plaatjes gemaakt van mijn Kreidler op de grens van België en Duitsland
Donderdag 24 juli.
Vandaag had ik me voorgenomen om een paar bezienswaardigheden te bekijken waar ik van gehoord had of gezien had maar me er nog geen tijd voor gegund had.
Na dat ik wakker was keek ik natuurlijk direct uit het raam: weer een dikke mist maar die was gisteren ook zo vertrokken en ging er vanuit dat het vandaag ook wel weer het geval zou zijn.
Na het ontbijt was inderdaad de mist opgetrokken.
Het eerst wilde ik naar de gedenkplaats van de oprichting van de Europese unie in het dorp Ouren. Hier staat een gedenkteken toen de unie nog 6 leden had en nog EEG (Europese Economische Gemeenschap) heette. De landen waren: Nederland, België, Luxemburg, Frankrijk, Italië en (toen nog) West Duitsland
Op een bronzen bord bevestigd aan een enorme ,,zwerfkei,,staan de namen van de toenmalige ministers van buitenlandse zaken. Van ons land was dat oud minister van buitenlandse zaken wijlen Jozef Luns. (De man met de uitspraak van: eigenlijk heeft Nederland 2 ministers van buitenlandse zaken nodig want we hebben een heel groot buitenland)
Van af deze plek ben ik een paar kilometer verder gereden naar een oorlogs monument.
- BILD0168.JPG (49.57 KiB) 13806 keer bekeken
Op een gegeven moment ben ik verder getrokken naar Vianden want ik wilde nog iets meer van deelektriciteitcentrale zien. Ik ging er heen via verschillende,, binnendoor,, weggetjes. Het was een lange weg met vele steile hellingen mijn Kreidler moest voordurend in z’n 1 en heel af en toe kon hij in z’n 2 . Het was de moeite wel waard want op een gegeven moment zat ik op 550 mtr hoogte en had ik een prachtig uitzicht op Vianden. Toen kon de afdaling beginnen en kwam in Vianden uit. Ik ben eerst naar het restaurant gegaan waar ik dinsdag ook koffie gedronken had met een flink stuk Apfelstrudel dat was me goed bevallen.
Toen naar de elektriciteitcentrale, het is een z.g. piek centrale werkend op waterkracht en de grootste in zijn soort in Europa. Het doel van deze centrale is in korte tijd te beschikken over elektriciteit als daar op dat moment vraag naar is. De werking is als volgt:
In het dal zit onder de grond een generator met turbine (stroomopwekker).
- BILD0229.JPG (67.77 KiB) 13806 keer bekeken
Deze wordt aangedreven door vallend water dat door buizen wordt aangevoerd vanaf een ca 400 mtr hoger gelegen voorraad bassin Op deze manier kan men zeer snel elektriciteit opwekken als daar vraag naar is want men zet eenvoudig een ,,kraan,, open in de buis tussen het bassin en de generator en er is stroom.(dit gaat veel sneller dan met een z.g. thermische (stoomcentrale).In de nacht als er elektriciteit ,,over,, is (denk aan nachtstroom)gaat het anders om: de generator fungeert dan als motor en
pompt het water 400 mtr omhoog in het bassin. Zodat het water overdag weer gebruikt kan worden voor het opwekken van elektriciteit.
Toen ik hier was uitgekeken ben ik met mijn Kreidler naar het hoger gelegen bassin gereden dit ging niet erg snel want het paard moest geregeld weer in de 1e versnelling.
Toen ik er was moest je nog een trap van 3 x 35 treden op (ook niet verkeerd voor de beweging) om de enorme watermassa te kunnen zien. Toen ik uitgekeken was ben ik nog weer naar ,, het Muellerthal,, gereden waar ik gisteren ook geweest was. Ik heb een paar keer de weg met bomen en rotsen gereden zo mooi en schilderachtig als deze was, ik kreeg er niet genoeg van. Ook heb toen nog een bezoek gebracht aan de plaats Beaufort er staat hier een prachtige ruïne van een oud kasteel.
(Je moet natuurlijk wel van oude kastelen houden) Het werd tijd om weer terug te gaan naar het hotel. Onder weg kwam ik nog langs een zijweg met een helling van 20% met een waarschuwingsbord erbij: gebrauch auf eigene gefahr. Ik dacht bij mezelf het zal wel en ik probeerde of mijn Kreidler er tegen op kon komen. Het bleek dat het bord er niet voor niets stond. Hij kwam er niet tegen op. Misschien dat het ook wel kwam door dat ik niet veel ,,aanloop kon nemen ik moest al starten in z’n 1. Dat wist ik dus ook weer: Het bord stond er niet voor niets.
Om half 8 was ik weer bij het hotel en had deze dag 168.km gereden.
Na het eten heb ik nog heerlijk buiten gezeten en een praatje gemaakt met een Luxemburger die zelf vroeger ook op een 66er Kreidler had gereden.
Toen was het de tijd om het bed op te zoeken want morgen moest ik naar huis…….
Vrijdag 25 juli.
Aan alles komt een eind ook aan een prachtige toervakantie op een Kreidler door Luxemburg. Maar ja niets aan te doen.Vandaag was het dus zover ik moest weer naar huis.
Bij het opstaan snel naar buiten gekeken (het is al een gewoonte geworden)
De zon stond al aan de hemel.
Mijn spulletjes had ik gisteravond al zoveel mogelijk ingepakt dus alleen nog ontbijt en afrekenen dan kon de terug reis beginnen Om 08.45 uur was het zover
Ik had geen route beschrijving gemaakt voor de terugweg ik ging af op de route beschrijving van de heen weg en dan tegengesteld en ook op de plaatsnaam borden die me bekend voorkwamen.
Het eerste stuk verliep prima. Op het hoogste punt van België (Signal de Botrange) ben ik nog even gestopt om van het uitzicht te genieten want op de heenweg zat alles potdicht door de regen.
Toen ging het richting Aken. Hier ging het wat betreft het vinden van de weg mis.
Dus de kaart er maar bijgehaald
Een goed hulpmiddel is ook als je een beetje gevoel voor richting hebt is de zon
Weet je dat je in noordelijke richting moet en het is nog voor de middag en je gaat de zon tegemoet dan rij je de verkeerde richting op.
Maar goed op een gegeven moment na hier en daar gevraagd te hebben kwam ik Aken weer uit in de goede richting (richting Mönchengladbach)
Toen ik net Aken uit was zag ik in Würselen een winkel waar ze Kreidlers verkochten
Het waren ,,namaak,, Kreidlers
- BILD0501.JPG (67.48 KiB) 13806 keer bekeken
Er stond een super motto buiten op de stoep
In Mönchengladbach is het hoofd kwartier van de NAVO het leek me wel leuk om dat te zien
Daar aan gekomen stelde het niet veel voor alles afgegrendeld met omheiningen en poorten met bewaking er bij.
Ik heb toch nog een paar foto’s gemaakt van toegangsborden met mijn Kreidler er voor.
Staat altijd stoer! Hier heb ik ook pauze gehouden want daar was het intussen ook tijd voor.
De verdere reis verliep op een paar haperingen van met het vinden van de weg na voorspoedig.
Het viel toch tegen om tegen de routebeschrijving van de heenweg in te rijden.
In Wesel heb ik de laatste keer getankt. Ook heb ik hier een fles Jägermeister voor mijn zwager Henk gekocht als dank dat als er wat fout zou gaan hij me op wilde halen.
Om ongeveer 19.30 was ik bij de grensovergang Aalten.
Hier ging het ook mis met het vinden van de weg want je moest met de brommer van het fietspad af en dan de borden voor auto’s volgen naar Lichtenvoorde. Kwam ik op de plaats waar de brommers weer op het fietspad moesten moest ik weer terug in de richting waar ik vandaan kwam. Dit maak je vaker mee Maar uiteindelijk kwam ik toch in Lichtenvoorde.
Hier waren diverse wegen afgesloten vanwege de Zwarte Cros.
Dat ging dus ook niet vanzelf. Maar met een paar keer vragen kwam ik toch weer op de goede weg uit
Ik ben toen nog even langs mijn zwager Henk gegaan om de fles Jägermeister af te leveren.
Hij stelde het zeer op prijs.
- BILD0260.JPG (66.32 KiB) 13806 keer bekeken
Toen moest ik nog de laatste 25 km naar Nijverdal en was om ongeveer 20.30 uur weer huis Ik kon terugzien op een bijzonder geslaagde tourtocht zonder ongelukken en mijn Kreidler heeft er weer een betrouwbaarheids beker bijverdiend
Want hij heeft me geen enkele keer in de 1202 gereden kilometers in de steek gelaten
Harm Olde Bijvank
