In tijden dat de club meer leden had dan de tegenwoordige 325 waren er wel 600 leden aldus Johan Bok. Dat er in de loop van de tijd minder leden zijn gekomen komt mede omdat wij een club van ,,oudere,, mensen zijn. Ook bij ons slaat de vergrijzing toe. Aldus Mannie Libbers. Mannie Libbers en Johan Bok zijn al meer dan 50 jaar kameraden van elkaar.
Teruggerekend moet dat zijn van af de tijd dat ze op hun eerste bromfietsen rond reden.
Libbers rijdt dan op een Royal Nord, Bok heeft een Typfoon.
Nee,geen Kreidlers. Die waren in ons land nog niet te koop dat kwam later pas. Kreidlers waren toen al wel te koop in Duitsland. Maar je mocht ze niet invoeren dat was verboden, vertelt Bok. Ik vergeet nooit dat ik van Haaksbergen naar mijn werk in Hengelo op weg was en voor het eerst een Kreidler zag. Het geluid dat dat ding maakte zingt me nog in de oren,prachtig. Dat typische Kreidler geluid is me altijd bijgebleven.
Hun passie voor Kreidlers bleef voorlopig bij het bewonderen van de Duitse Kreidler Floretts. De Duitse jongeren (Halb Starken) kwamen ook naar Twentse dansavonden op hun Kreidlers.Dat vonden Bok en Libbers iets minder leuk omdat de Duitsers ,,hun,, meisjes in pikten.
Toen de tijd daar was dat er ook Kreidlers in Nederland te koop kwamen wilden Bok en Libbers er ook een hebben.
Alles greep je aan om een paar cent bij te verdienen. Een Kreidler bromfiets kostte destijds 750 gulden. Voor een Super, met motorkenteken , moest je ongeveer 1000 gulden op tafel leggen. Een hoop geld! Maar je spaarde liever een paar jaar langer. Want met een Kreidler hoorde je er pas echt bij. Nozems waren het de jongens met een Kreidler. Reed je op een Zündapp, dan was je een boer. Verscheen je met een Puch of Tomos op straat,dan behoorde je tot de watjes. Aldus de heren.
Het mooie van een Kreidler was dat het motorblok van de 50 cc motor paste onder het frame van een bromfiets. Daarmee haalde je dan 8o kilometer per uur, verklaart Johan Bok. Prachtig was het om achter de GTW bus (in de trek van de bus) aan te rijden super !!
Een auto hadden we zoals onze meeste leeftijdgenoten niet. We deden alles met de brommer.
Ook wij kregen verkering en later trouwden we. Aldus de heren. Als er dan kinderen komen is het over met de Kreidlers. Je kon het geld goed gebruiken,verklaart Libbers. Achteraf hadden we onze brommers natuurlijk nooit weg moeten doen. Maar ja zoals gezegd elke cent extra telde mee voor je gezin. Jaren later,ergens achter in de jaren 80 pakken de twee hun liefde voor hun Kreidlers weer op.Johan Bok koopt her en der losse onderdelen en zet hiermee een Kreidler in elkaar.
Mannie koopt voor 200 gulden een opknapper. Veel deden we samen met het opknappen en hebben er veel van geleerd,ook wisten we natuurlijk nog veel van vroeger.Toen we ze klaar hadden konden we met toeren beginnen. Gelijk kwam het geweldige gevoel van vrijheid weer boven aldus Johan Bok.
Ja prachtig was dat, tijdens die tochten gingen we meestal onderweg ook ergens even aanleggen super gezellig , zegt Libbers.
Beide heren bleken echter niet alleen met het,,virus,, te zijn aangestoken.Tijdens hun toertochten sluiten zich steeds meer mensen met een Kreidler bij hun aan.Op een gegeven moment kwam in 1990 het idee om een club voor Kreidlers op te richten:
Kreidler Club Oost Nederland (KCON) was geboren.
- Links Johan bok , naast hem Mannie Libbers
Het doel van de club is het organiseren van toertochten met bijbehorende evenementen.
Tijdens deze toerritten wordt er meestal over ,,onze,, brommers gepraat we wisselen tips uit en geven elkaar advies hoe je bepaalde problemen op kunt lossen. Zegt Johan Bok.
Ook gaan we af en toe naar speciale beurzen voor oldtimer bromfietsen in zowel Nederland en Duitsland. Af en toe gaan we naar België. Onderdelen zijn tegenwoordig schaars en dus peperduur. Dat is niet zo leuk natuurlijk. Het hoogtepunt is zonder meer het jaarlijkse KCON Bromfietstreffen in Neede zegt Mannie Libbers
Met een ,,harde,, kern van de club gaan we ook vaak naar evenementen die door ander clubs of verenigingen georganiseerd worden. Zo laat de KCON zich elk najaar zien bij de oldtimerdag in Boekelo. Toerritten zijn erg geliefd. Als we vertrekken zijn we gehuld in een damp,dat is natuurlijk iets minder maar dat hoort eenmaal een beetje bij een 2 takt. Overal zie je de mensen naar buiten komen als we langs rijden. Ook horen we vaak als we ergens zijn zo een heb ik vroeger ook gehad, zeggen de heren. Mannie Libbers was tien jaar penningmeester en is nu nog lid. Johan Bok zit vanaf de oprichting van de club in het bestuur. Hij gaat mede over het organiseren van evenementen en toerritten.
Johan zet een punt achter zijn bestuursfunctie maar blijft wel lid. Ik zet er geen punt achter omdat ik het niet leuk meer vindt. De meeste ritten zijn vaak op zaterdag of zondag. Ik ben dus dan vaak weg. Voor mijn vrouw is dat natuurlijk niet altijd even gezellig. Daarom stop ik er mee en kan ik eens vaker met haar fietsen en met de kleinkinderen omgaan.
Aangepaste versie uit Dagblad Tubantia Zaterdag 7 maart 2015
